مطالب آموزشی

الزامات حاشیه استخر

الزامات حاشیه استخر

حاشيه (محوطه) استخر

مساحت حاشيه استخرهاي روباز بيشتر از استخرهاي سرپوشيده است. در استخرهاي روباز نسبت مساحت حاشيه به مساحت استخر از 1/3 تا 1/4 برحسب ميزان تراكم جمعيت شناگر تغيير ميكند.

در استخرهاي روباز حداقل عرض حاشيه 4 متر است كه در استخرهاي سرپوشيده اين مقدار تا 50 درصد قابل کاهش است يعني 2 متر. حاشيه استخرهاي روباز بايد آفتاب گير و مشرف به آب باشد. تخته شيرجهها بايد در حاشيه استخر و در سمتي كه پشت به آفتاب قرار ميگيرد نصب شود و در پشت آنها بايد حداقل 2 و 4متر فضا به ترتيب براي استخرهاي روباز و سرپوشيده در نظر گرفته شود.

حاشیه استخر

در جايي كه سرسره نصب شده است، عرض حاشيه از پشت سرسره بايد حداقل 2 متر باشد. در استخرهاي مسابقه (ملي يا بين المللي) به تناسب تجهيزات و ابعاد استخر ميزان حاشيه استخر بيشتر از مقادير فوق مي باشد، به طورمثال حداقل حاشیه پيشنهادي براي استخرهاي طراحي شده براي مسابقات بين المللي 4 تا 6 متر مي باشد.

مجراي تخليه آب حاشيه استخر بايد به گونه اي تعبيه شود كه هر مجرا يك مساحت 37 متر مربع را پوشش دهد و مجراها نبايد بيشتر از 8 متر از هم فاصله داشته باشند.

مجراي خروج آب محوطه استخر با مجراي خروجي آب آشاميدني و يا سيستم گردش آب استخر نبايد به هم وصل باشند.
اگر در حاشيه استخر از سيستم سرريز روباز استفاده شود، نبايد بيش از 1/5 متر از حاشيه استخر به سمت سیستم سرريز شيب داشته باشد. در محوطه استخر بايد يك شيلنگ آب وجود داشته باشد تا بوسيله آن بتوان در صورت نياز اطراف استخر را شست.
انتخاب مصالح و اجراي كف سازي حاشيه استخرها نياز به دقت و كنترل زياد دارد به گونهاي كه كليه مراحل اجرا، شامل آماده سازي خاك، زيرسازي، قشر مقاومتي و روسازي بايد مطابق مشخصات فني عمومي و خاص هر كدام از مصالح مورد نظر باشد. حاشيه استخر نياز به شيب ملايم حدود 2 درصد به سمت خارج استخر دارد و پوشش نهايي آن بايد غير لغزنده و مناسب براي راه رفتن با پاي برهنه و مطابق با الزامات استاندارد ملي ايران به شماره 1 -11202 سال 1388 باشد. حاشيه استخرها بايد قابل شستشو با محلولهاي
ضدعفوني كننده مجاز به طور روزانه باشد.
روكشهاي جديد مانند پلي پروپيلن، وينيل و يا پوششهايي از نوع لاستيك براي پوشش حاشيه استخرها به خصوص استخرهاي سرپوشيده علاوه بر تامين خصوصيتهاي مورد نياز از نظر آكوستيك، تنوع رنگ و مرمت داراي امتياز برتر است.

لبه استخر

لبه استخر بايد از مصالح بسيار محكم و با دوام به صورت پيوسته و بدون شكاف و يا گوشههاي تيز ساخته شود. لبه استخرها بايد غير لغزنده و در استخرهاي روباز مقاوم دربرابر يخبندان باشد. سازه اصلي لبه استخر معمولا از بتن درجا يا قطعات پيش ساخته بتني و يا گاهي مصالح سنگي است.

پوشش لبه هاي استخر ممكن است از جنس وينيل ،فايبركلاس، كاشي و يا سنگ پلاك باشد كه مصالح هر يك برحسب مشخصات خاص خود در شرايط محيطي و كاربردي مناسب قابل انتخاب ميباشد.

لبه استراحت پا

توصيه مي شود در قسمت هايي از استخر كه عمق آب بيشتر از 1/8 متر است لبه اي ايجاد گردد تا امكان قرار دادن پاي شناگران بر روي آن و ايستادن وجود داشته باشد. در صورت تعبيه اين لبه فاصله آن از سطح
آب نبايد كمتر از 1/2 متر باشد.

تجهيزات و لوازم دور استخر

در استخرهاي شنا لوازم و تجهيزات متنوعي مانند نرده و پله استخر، سكوهاي استارت، تخته يا برج هاي شيرجه، طناب هاي شناور و تجهيزات واترپلو و ساير وسايل مورد نياز وجود دارد كه نحوه چيدمان، شرايط ساخت و شيوه استفاده از آنها در ايمني شناگران، كاربري وسايل و زيبايي استخر اهميت زيادي دارد. تجهیزات استخر
طراحي مناسب و استقرار بجاي برجهاي شيرجه چشم انداز جاذبي به مجموعه استخرها خواهد بخشيد.

برجهاي شيرجه

بلند (7/5 و 10 متر) امروزه به طور فزايندهاي مورد توجه علاقهمندان به اين ورزش قرار گرفته است. در طراحي برجهاي شيرجه توصيه ميشود از سيستمهاي اسكلت فلزي با بالابرهاي برقي مطابق با الزامات جدول 14 براي انتقال شيرجه روندگان استفاده شود. طراحي و اجراي برج بايد با جزئيات دقيق و با ظرافت كامل انجام شود تا با كمترين اشغال فضا امكان ديد و منظر بيشتري براي تماشاچيان و شيرجه روندگان فراهم گردد.
در استخرهاي شنا كليه لوازم و تجهيزات مانند نرده و پله استخر، سكوهاي استارت، طناب هاي شناور و تجهيزات واترپلو نياز به سيستم اتصال دارند. شكل 9 نمونهاي از اين نوع اتصالات را نشان ميدهد. اتصال ممکن است ثابت و يا دائمي باشد، مانند پله هايي كه با بدنه استخر يكجا در نظر گرفته ميشود و يا به صورت موقت باشد، مانند اتصالات مربوط به طناب هاي شناور، تجهيزات واترپلو و غيره.

توصيه ميشود براي تامين اتصال موقت پيش از بتن ريزي غلاف يا پايه فلزي ضد زنگ در محل مورد نظر كار گذاشته شود به گونهاي كه با بتن ريزي و انجام نازك كاري غلاف و يا پايه هم سطح و تراز اطراف خود قرار گيرد. معرفی و آشنایی با لوله استخری

الزامات مربوط به ايمني، روش نصب و ميزان تحمل بار سازه ها بايد مطابق استاندارد ملي ايران به شماره
1 -11202 سال 1388 طراحي و اجرا شود. كليه حفرههاي اتصال بايد در صورت عدم استفاده با درپوش
مناسب كاملاً بسته و آب بندي شود، به ويژه در استخرهاي روباز كه براي جلوگيري از يخبندان اين امر بايد
كاملاً مورد توجه قرار گيرد.

نشانه گذاري استخر
كليه نشانه هاي مورد نياز بر روي حاشيه، ديوار و كف استخرها بايد با ذكر جزئيات مربوط به شكل و اندازه
و همچنين مشخصات مربوط به جنس و روش نصب آن بصورت نقشه در كتابچه راهنماي استخر ارائه شود.
اين نشانهها معمولاً حاوي اطلاعات مربوط به اندازه عمق، تغيير شيب، توصيههاي ايمني و همچنين علائم
مربوط به ورزشهاي آبي مانند شيرجه، واترپلو، غواصي و غيره ميباشد كه بايد كليه آنها خوانا و قابل رويت و
بادوام باشد. نشانهها بايد هم سطح كف يا ديواره كار گذاشته شود. توصيه مي شود رنگ نشانهها با توجه به
رنگ روشن استخرها سياه رنگ باشد.

طنابهاي شناور
هر خط نشان دهنده مسير شنا و يا جدا كننده فضاهاي مختلف در استخر از يك رشته طناب و تعدادي
شناور تشكيل ميشود كه از يك انتها به انتهاي ديگر كشيده ميشود. طنابهاي نشانگر خط سير شنا بايد
در تمام طول استخر امتداد يافته و به قلابهاي حامي تورفته در ديوارههاي پاياني استخر بسته شود. قطر يا
ابعاد اين شناورها بايد از 5 تا 15 سانتيمتر باشد. در بين هر دو خط نبايد بيش از يك رشته طناب وجود
داشته باشد. ساير الزامات طناب هاي شناور بايد مطابق با استاندارد ملي ايران به شماره 5-11202 سال
1388باشد.

سكوهاي شروع
سكوهاي شروع بايد محكم بوده و حالت فنري نداشته باشد. بلندي سكو از سطح آب بايد از 50 تا 75
سانتيمتر باشد. سطح سكو بايد حداقل 50×50 سانتيمترمربع بوده و با ماده غير لغزندهاي پوشيده شده باشد.
سكو بايد چنان ساخته شده باشد كه شناگر بتواند در هنگام استارت رو به جلو، قسمت جلو يا كنار آن را
بگيرد.
اگر در استخر سكوهاي استارت نصب شده باشد، عمق آب در فاصله 1 تا 5 متري ديواره انتهايي بايد
حداقل1/2 متر باشد. ساير الزامات سكوهاي شروع بايد مطابق با استاندارد ملي ايران به شماره 4 -11202
سال 1388 باشد.

پرچم هاي راهنما در برگشت شناي پشت
طنابهاي پرچمدار كه به عنوان راهنماي برگشت و پايان شناي پشت به كار ميرود بايد در عرض استخر
و در فاصله 5 متري ديواره انتهايي طوري آويزان شود كه ارتفاع آن تا سطح آب حداقل 1/8 متر و حداكثر
2/5 متر باشد. علائم مخصوصي نيز در فاصله 15 متري ديوارههاي انتهايي استخر نصب ميشود. اين علائم
بايد در هر دو طرف استخر بوده و در صورت امكان بر روي طناب هر خط مسير شنا نصب شود.

نردبان ها و پلكان هاي استخر
الزامات و شرايط مورد نياز براي نردبان ها، خم هاي دستگيره و پلكان هاي فلـزي اسـتخر بايـد مطـابق بـا
استاندارد ملي ايران به شـماره 2 -11202 سـال 1388 باشـد. بـراي تـامين اتـصالات موقـت بايـد پـيش از
بتن ريزي، غلاف يا پايه فلزي ضدزنگ در محل مورد نظر كار گذاشته شود به گونهاي كه با بتن ريزي و انجام
نازك كاري غلاف و يا پايه هم سطح و تراز اطراف خود قرار گيرد.

1 -محل نصب: در محل هاي عميق و كم عمق بايد حداقل يك پل كان يا نردبان قرار داده شود. در صورتي كه
عرض استخر بيش از 10 متر باشد بايد در هر طرف استخر يك نردبان يا پلكان تعبيه شود.
2 -نردبان ها: نردبان ها بايد از جنس مواد زنگ نزن ساخته شود و تمامي پله هاي ن ردبان بايد زبـر باشـد بـه
نحوي كه سر خوردن شناگر تا حد امكان كاهش يابد . تمامي نرده ها بايد به گونه اي طراحي شوند كه شناگر
بتواند با گرفتن دست، خود را از آب خارج نمايد. ارتفاع بين هر پله بايد برابر و بـين 230 ميلـي متـر و 300
ميلي متر باشد. پله نردبان ها بايد حداقل داراي عرض450 ميلي متر و حداكثر عرض600 ميلي متر و حداقل
پاخور يا قطر 50 ميلي متر باشد. فاصله بين هر نردبان از ديوار استخر بايد بين 0 تا 8 ميلي متر و يا بين 25
تا 140 ميلي متر باشد.
3 -پله هاي خروج از آب: در استخرهايي كه خارج شدن شناگران توسط پله هايي كه در ديواره هاي اسـتخر
به صورت تورفتگي ايجاد شده است انجام مي شود، پله ها بايد به گونه اي طراحي شده باشند كه به وضوح و
روشني قابل رويت باشند.گام هر پله بايد حداقل 125 ميلي متر و حداقل عرض پله 350 ميلي متر باشد.
4 -دستگيره: در حالتي كه نردبان يا پله تعبيه شده باشد هركدام از آنها بايد داراي يك دستگيره باشـند كـه
اين دستگيره تا بيرون استخر امتداد يافته باشد. دستگيره ها بايد ارتفاعي بين 750 تا 950 ميلي متر داشـته
باشد.
5 -پلكان: در حالتي كه از پلكان استفاده شود، پلكان بايد در گوشه استخر و به صورت اريب قـرار داده شـود .
پلكان بايد داراي دستگيره بوده و پله هاي آن بايد زبر باشد . حداقل عمق محل قرار گيري پـا ( پـاخور) بايـد
250 ميلي متر و حداكثر ارتفاع هر پله 250 ميلي متر باشد. عرض مورد قبول حداقل 940 ميلي متـر اسـت.
الزامات تكميلي بايد مطابق با استاندارد ملي ايران به شماره 2 -11202 سال 1388 رعايت گردد.

چراغ هاي زير آب
وجود چراغ هاي زير آب منجر به ايجاد يك فضاي مطبوع تر در استخر شده و امكان نظارت منجيان غريق
را افزايش مي دهد. اين چراغ ها بايد فقط در ديواره كاسه استخر و حداقل در فاصله 0.6 متـري از سـطح آب
تعبيه شوند.

 

بازگشت به لیست

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *